شب...

خدایا! توفیقی ده از این پس تمام روزها و شب های قدر را، قدر بدانم. تمام روزهای زندگی تعیین کننده است و من چه آسان و بی توجه از کنار آنها رد می شوم...
و من مثل همیشه ناسپاس...

مسافر...

کسی اگر به دل نشست
نشستنش مقدس است
حتی اگر نخواهدت
نفس کشیدنش بس است

ماه شیرین خدا

خدایا نگاهم کن،
نگاهت را دوست دارم...

ماهی های در ساحل افتاده، از دوری آب و دریا می میرند. ما نفس ِ نجات دهنده می خواهیم؛ به کسی که بیاید و این جمعه های سرگردان را از گوشه و کنار دلمان، جمع کند و به حال و روزمان سر و سامان بدهد.
این روزها و شب ها که سفره ی افطار و سحر و سجده و نیایش پهن می شود، لابه لای دعایمان که نه، پیش از هر خواسته ای از خدا می خواهیم که تو را به ما برساند، حالا هم با دعای توست که سر پا ایستاده ایم... فراموش مان نکن عزیز دل...

ماه عمل

با دیدن هلال ماه رمضان، دلم لرزید... هنوز آماده نیستم. خدایا فکر مرا در این ماه بدور از منفی بافی ها و بداندیشی ها قرار ده و مرا مثبت اندیش تر گردان. خدایا! در این ماه و تمام ماه های سال به من بیاموز، که چگونه اعضای بدن خویش و فکر و روح خود را تسلیم اراده ی تو و  کنترل خویش درآورم تا بتوانم از بدی ها در امان باشم. خدایا! شکر و سپاس تو را، یاریم کن.

دل من همیشه چشم براهت می مونه...

آخر گذشت
آن زمان کهنه ی دیدار
رفت آن ثانیه های پر ز لحظه های ناب
شکست آن لحظه های زیبا
و تو، چه ساده گذشتی از این همه احساس...



صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا برایت بگویم
چه اندازه تنهایی من بزرگ است...