مادر

برای تو که بهشت زیر پا‌های توست
روز مادر یعنی، باز هم بهانه مادر گرفتن. روز مادر یعنی، بهانه در آغوش کشیدن زنی که نوازشگر همه‌ی‌ سالهای دلتنگی تو بود. روز مادر یعنی، بهانه‌ی بوسیدن خستگی دستهایی که عمری به پای بالیدن تو چروک شد. روز مادر یعنی، به تعداد آرامش همه‌ی خوابهای کودکانه‌ی تو، بیدار ماندن. روز مادر یعنی، باز هم بهانه‌ی مادر گرفتن...

مادر
یاد دارم کودکی بودم خرد
با صدای گرم مادر
هر صبحدم
در میان بستری نرم و تمیز
می گشودم چشم بر نور سفید
می گشودم دل بر نور امید
یاد دارم سفره خانه ما
بوی سنت می داد
داخل خانه ما
جلوه ای زیبا داشت
از زن ایرانی
جلوه ای از یک شمع
ذره ذره می سوخت
و نداشت پرو ایی
که به آخر برسد
کودکم هوش بدار
قبر مادر اینجاست
جای مادر خالیست
دل من تنگ شده
مادرم دیگر نیست

 مادر مهربانم روزت مبارک
مادر ای اسوه‌ی پایداری، ای عصاره‌ی صبر و استقامت، آنگاه که پنجره‌ی نور به سوی من باز شد، من در میان نگاه‌ها، چشم‌های معصوم تو را دیدم. آنگاه که در گوشم اذان می‌گفتی، من محرابم را سجاده‌ی عشقت کردم. آنگاه که تو چشم در چشم من دوختی و از شیره‌ی جانت به من دادی، تو را الهه‌ی آسمانی دیدم. آنگاه که مانند پروانه به دورم می‌گشتی و پرهایت می‌سوخت و آه می‌کشیدی، من عاشقت شدم و کودکانه نگاهت می‌کردم.
و حالا، چگونه نبودنت را احساس نکنم... مهربان مادر عزیزم؛ همواره، دعای خیرت، نفس‌های گرمت و نگاه مهربانت، قوت قلب من است، حتی از ماورای آن دنیا...
فرشته