چه بیصدا از دلم رفت

چه بی‌صدا از دلم رفت

رنج می‌برم از این همه بی‌مهری خودم، از این که نامت را از تمام صفحات پاک کرده‌ام، از این که دلم نمی‌خواهد نوشته‌هایت را بخوانم، باورم نمی‌شود این منم که هر جا نشانی از تو می‌بینم با دلهره آنجا را ترک می‌کنم، مبادا که چشمم به چشمت بیفتد، مبادا یادم بیاید که چه ناجوانمردانه تنهایم گذاشتی، لجوجانه... بی‌مهری من را تو با اصرار خواستی، تو یک شبه تمام نقش مرا پاک کردی. من هیچکس را این‌ قدر ناگهانی تنها نگذاشتم...

فاصله میان من و تو آنقدر زیاد شده، شک ندارم که تو هم نوشته‌هایم را نمی‌خوانی، پس با خیال راحت می‌نویسم، دلم برایت تنگ شده مهربان و امشب بیشتر...

تازه دارم می‌فهمم رفیق،

که زندگی چقدر می‌شود سخت باشد،

و انگار تازه دارم انسان بودن را حس می‌کنم...

انسان بودن را و تمام عذابش را برای آنکه سعی کنی انسان باشی،

انسان بودن را و تمام روزهای دشوارش را،

انسان بودن و تمام گرفتاری‌های کوچک و بزرگش را...

تازه دارم حس می‌کنم چقدر سخت است حفظ روح خدا در تن خاک،

مثل نگاه داشتن پروانه است بر شاخه‌های بی‌گل تاک،

یا امید ماندگاری یک صدا در پژواک...

شعر نیست،

مشاعره هم نیست،

داستان‌هایی‌است از جنس وجود یک انسان،

روی عبور غبارگرفته‌ی زمانه‌ی خود...

من تازه دارم حس می‌کنم انسان چقدر برای انسانیتش دچار دشواری است،

و اندکی فهمیده‌ام که چرا بعضی وقت‌ها هوا زود تاریک می‌شود...

یکی بود، یکی نبود،...

دروغ میگوییم

دروغ می‌گوییم

فریب ما مخور اقا دروغ میگوییم        

به جان حضرت زهرا دروغ میگوییم

   چه ناله ای چه فراقی چه درد هجرانی

 نیا نیا گل طاها دروغ میگوییم

 تمام چشم براهی و انتظار و فراق و ندبه های فرج را دروغ میگوییم

 دلی که مامن دنیاست جای مولا نیست

 اسیر شهوت دنیا دروغ میگوییم

   زبان سخن ز تو گوید ولی برای مقام به پیش چشم خدا هم دروغ میگوییم

 کدام ناله غربت کدام درد فراق

 قسم به ام ابیها دروغ میگوییم

 خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست و ما به وسعت دریا دروغ میگوییم   .

به یاد ...

                                    به یاد ...

می رسد روزی که فریاد وفا را سر کنی
می رسد روزی که احساس مرا باور کنی
می رسد روزی که نادم باشی از رفتار خود
خاطرات رفته ام را مو به مو از بر کنی
می رسد روزی که تنها ماند از من یادگار
خاطراتی را که با دریای اشکت تر کنی
می رسد روزی که تنها در مسیر بی کسی
بوته های وحشی گل را ز غم پر پر کنی
می رسد روزی که صبرت سر شود در پای من
آن زمان احساس امروز مرا باور کنی

خدا

خدا

امروز صبح که از خواب بیدار شدی

نگاهت می کردم؛و امیدوار بودم

که با من حرف بزنی،حتی برای چند کلمه،

حالم را بپرسی یا برای اتفاق خوبی که دیروز در زندگی ات افتاد،

از من تشکر کنی.اما متوجه شدم که خیلی مشغولی،

مشغول انتخاب لباسی که می خواستی بپوشی.وقتی داشتی این طرف

 و آن طرف می دویدی تا حاضر شوی فکر می کردم

چند دقیقه ای وقت داری که بایستی و به من بگویی:سلام؛

اما تو خیلی مشغول بودی.یک بار مجبور شدی منتظر بشوی

و برای مدت یک ربع کاری نداشتی جز آنکه روی یک صندلی

 بنشینی. بعد دیدمت که از جا پریدی.خیال کردم می خواهی

با من صحبت کنی؛اما به طرف تلفن دویدی و در عوض به

 دوستت تلفن کردی تا از آخرین شایعات با خبر شوی.

تمام روز با صبوری منتظر بودم.با اونهمه کارهای مختلف

گمان می کنم که اصلاً وقت نداشتی با من حرف بزنی.

متوجه شدم قبل از نهار هی دور و برت را نگاه می کنی،

شاید چون خجالت می کشیدی که با من حرف بزنی،

سرت را به سوی من خم نکردی. تو به خانه رفتی و

 به نظر می رسید که هنوز خیلی کارها برای انجام دادن داری.

بعد از انجام دادن چند کار،تلویزیون را روشن کردی.

نمی دانم تلویزیون را دوست داری یا نه؟ در آن چیزهای زیادی

نشان می دهند و تو هر روز مدت زیادی از روزت را جلوی

 آن می گذرانی؛ در حالی که درباره هیچ چیز فکر نمی کنی

و فقط از برنامه هایش لذت می بری...باز هم صبورانه

 انتظارت را کشیدم و تو در حالی که تلویزیون را نگاه

می کردی،شام خوردی؛ و باز هم با من صحبت نکردی.

موقع خواب...،فکر می کنم خیلی خسته بودی. بعد از آنکه

به اعضای خوانواده ات شب به خیر گفتی ، به رختخواب

رفتی و فوراً به خواب رفتی.اشکالی ندارد.احتمالاً متوجه نشدی

که من همیشه در کنارت و برای کمک به تو آماده ام. من

صبورم،بیش از آنچه تو فکرش را می کنی.حتی دلم می خواهد

یادت بدهم که تو چطور با دیگران صبور باشی.

من آنقدر دوستت دارم که هر روز منتظرت هستم.

منتظر یک سر تکان دادن،

دعا،فکر،یا گوشه ای از قلبت که متشکر باشد. خیلی

 سخت است که یک مکالمه یک طرفه داشته باشی.خوب،

من باز هم

منتظرت هستم؛سراسر پر از عشق تو...به امید آنکه شاید

 امروز کمی هم به من وقت بدهی. آیا وقت داری که این را برای

کس دیگری هم بفرستی؟ اگر نه،عیبی ندارد،می فهمم

و هنوز هم دوستت دارم. روز خوبی داشته باشی.

دوست و دوستدارت :خدا

مهربان‏ترین همراه

مهربان‏ترین همراه

 گاهی اوقات آنقدر احساس ترس ، دلشوره و تنهائی به سراغم می‌آ ید که فکر می‌کنم تنها تر از من کس نمی‌باشد. 

اما نه ... در این دنیا، مهربان دوست و نازنین رفیقی دارم که همیشه برای من بهترین‌ها را خواسته است.

او همه جا را می‌بیند و از همه چیز من با خبر است و همیشه با دیده اغماض بدی‌های مرا می‌بخشد.                                                    

با تمام تقصیرات، وقتی صدایش می‌کنم با مهربانی پاسخم را می‌دهد و دستان گرمش آرامم می‌کند. 

غصه نخور من اینجا پیش تو هستم، غمی به دل راه نده من تو را دوست دارم، نترس من همیشه با توام، تو آفریده‌ محبّت منی ... تو با دیگران مشغول و... و من به یاد تو. همواره در همه احوال مراقب توام. بازگرد که همیشه دیده به راه بندگان خود می‌باشم. خیالت جمع جمع، تو را تنها نخواهم گذاشت. 

فرازی از دعای ابو حمزی ثمالی 

خدایا ‍‍! به عزتت سوگند که اگر برانی از درگاهت، نمی‌روم، حتی اگر به بندم کشی و روی لطف از من بپوشی و در عیان کردن بدی‌های من در نظر خلایق بکوشی، حتی اگر مرا در آتشت اندازی و میان من و خوبان در گاهت فاصله اندازی ، محال است که دست امید از ضریح لطف تو بردارم و روی از آستان مهرتو بگردانم.

الهی! رویم از معصیت سیاه است و پشتم از بار گناه خمیده، اما باز به تو رو می‌کنم و از تو حاجت می‌طلبم، فقط مهربانی و کرامت توست که جرأتم می‌بخشد.

خدایا! من رسیده‌ام بدین پایه از امید که تو آرزوهای مرا با ترازوی لیاقت‌های من نمی‌سنجی، ملاک تو در بخشش، ارزش من نیست، کرامت خود توست. پس بدی‌های من تو را از اجابت و کرامت و رأفت باز نمی‌دارد.

خدای من! دست امیدم را بگیر و گوش اجابت به نیایش‌هایم بسپار. کوه آ رزوهایم اگر چه سر به آسمان می‌کشد، اما ره‌توشه رفتارم حقیر و زشت و شرم‌آور است. تو نعمت عفوت را با پیمانه آرزوهایم ببخش نه با ظرف کوچک و آلوده اعمالم و مرا به تلافی بدی‌هایم مجازات مکن، که شأن کرامت تو برتر از مجازات گنهکار است و ظرفیت حلم تو افزون‌تر از کیفر تبهکار.

الهی! من پناهنده فضل تو شده‌ام، به کرامت تو دخیل بسته‌ام و از خشم تو به دامن مهر تو گریخته‌ام . این تن عریان گناه نیازمند لباس ستّاری توست، تو را به آبروی تو سوگند که مرا در آفتاب سوزان شماتت رها مکن. پس به کرامتت بگذر و از دریچه عفوت به این خطاکار بنگر.

                                        رهایم مکن مهربان خدای خوبم