شب آرزوها...

شب آرزوها آمد، شبی که آسمان آغوش خود را باز می‌کند برای آرزوهای تمام ناشدنی‌ تا بال‌هایمان را زیر ستاره‌های دل انگیز رجب این ماه قشنگ خدا بتکانیم، کز نکنیم و دور از فکر و ذکرهای معلق، خودمان را بدست‌های گرم خدا بسپاریم.
 خدای همیشه مهربان من، اینکه برای هر خیری امیدمان به توست، ما مسافری داریم که هر وقت به این چشم‌ها قدم رنجه کند، همه‌ی آرزوهای کالمان برآورده می‌شود و شادی‌های گم شدیمان در دست‌های او پیدا می‌شود... خدایا بهار دارد می‌رود، بگو آن بهار همیشه‌ی روزگار زودتر بیاید!
الهی! بنده‌ی ناسپاس توام " اما تو را دوست‌تر از همه می‌دارم " پاکم کن، شیرینی و حلاوت دوستی و بندگی خودت را بر من بچشان تا شاید بال‌های بسته‌ام را قدرت پروازی باشد. برای تمام آرزوهایتان دعا می‌کنم، در دعاهایتان مرا نیز یادی کنید.

شب آرزوها

ساقی بده پیمانه ای زان می که بی خویشم کند
بر حسن شورانگیز تو عاشق تر از پیشم کند
سوزد مرا، سازد مرا، در آتش اندازد مرا
وز من رها سازد مرا، بیگانه از خویشم کند
همه ی آدم ها گاهی وقت ها دوست دارند تنهای تنها باشن، جائیکه فقط خودشون باشن و خدای خودشون، جائیکه شاید هیچ وقت نتونن اون لحظه ای که می خوان بهش برسن... آخ چه صفایی داره؛ زمانی که احساس می کنی آرزوهای دلتو، یکی یکی می فرستی توی دل آسمون و خدا هم با حوصله ی تموم، یکی یکی اونارو می چینه تا تو یه فرصت مناسب برآوردشون بکنه.
امشب شب آرزوهاست، من یه آرزو دارم................ متی ترانا و نریک، هر صبح جمعه چشم براهت می مانم تا تو بیایی................
ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده