اعتکاف وصل شدن دل های زمینی به مهر خداست...
چند ساعت پیش بی صبرانه بدیدنش رفتم، حال عجیبی داشت، دل کندن و رفتن و بودن و رسیدن به لحظه های ناب نیایش، در خلوت و تنهایی خود با معبود، سعادتی است که مرا نیست...
خوشا بر احوالت، دل جا مانده ی مرا نیز با خود ببر!
مددی مولا، تمام دل و جان من پیشکش آستانت، خریدارش تو باش...
نویسنده » غزل » ساعت 9:17 عصر روز دوشنبه 88 تیر 15