لیت شعری این استقرت بک النوی...

انتظار این نیست که فقط بنشینیم و دعا کنیم و فرج را از خدا بخواهیم؛ انتظار یعنی حس کنی خدا از رگ گردن به تو نزدیکتر است و هیچوقت رهایت نمی‌کند... انتظار یعنی تلاش و امید به روزی که پایان روزهای دلتنگی است، انتظار یعنی اینکه به دست‌هایت یاد بدهی دستی را بگیرند و تنهایی را نجات بدهند، انتظار یعنی اینکه تمام خوبی‌ها را برای خودت نخواهی و برای دیگرانِ تنها و بی‌پناه هم سهمی قائل باشی! انتظار یعنی دوست داشتن... فرمود: گناهان شما بواسطه‌ی دوست داشتن ما آمرزیده می‌شود...

جمعه که می‌آید دلم هُری می‌ریزد! من اگر چشم‌هایم را آماده‌ کرده بودم، دلم نمی‌سوخت! من از این دلگیرم که هنوز معنی انتظار را نمی‌دانم!!!

پ.ن: اگر دیده می‌شوم، اگر شنیده می‌شوم، اگر نفس می‌کشم... تنها مهربانی و لطف توست!
پ.ن: تو واسطه‌ی بخششِ کوتاهی‌ها و قصور بینِ من، خدا و بندگان او باش!
پ.ن: تو بمان، تنها تو بمان...