دل من همیشه چشم براهت می مونه...

آخر گذشت
آن زمان کهنه ی دیدار
رفت آن ثانیه های پر ز لحظه های ناب
شکست آن لحظه های زیبا
و تو، چه ساده گذشتی از این همه احساس...



صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه ی آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا برایت بگویم
چه اندازه تنهایی من بزرگ است...