شب آرزوها

ساقی بده پیمانه ای زان می که بی خویشم کند
بر حسن شورانگیز تو عاشق تر از پیشم کند
سوزد مرا، سازد مرا، در آتش اندازد مرا
وز من رها سازد مرا، بیگانه از خویشم کند
همه ی آدم ها گاهی وقت ها دوست دارند تنهای تنها باشن، جائیکه فقط خودشون باشن و خدای خودشون، جائیکه شاید هیچ وقت نتونن اون لحظه ای که می خوان بهش برسن... آخ چه صفایی داره؛ زمانی که احساس می کنی آرزوهای دلتو، یکی یکی می فرستی توی دل آسمون و خدا هم با حوصله ی تموم، یکی یکی اونارو می چینه تا تو یه فرصت مناسب برآوردشون بکنه.
امشب شب آرزوهاست، من یه آرزو دارم................ متی ترانا و نریک، هر صبح جمعه چشم براهت می مانم تا تو بیایی................
ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده