بیا مهدی شب هجران سحر کن...

چون عاشق روی تو شدم، اینم بس
سرگشته‌ی کوی تو شدم، اینم بس
با مملکت دو عالمم کاری نیست
سودایی کوی ِ تو شدم، اینم بس

امروز سراسر شور و عشقم، امروز آهنگ نامت می‌کنم، امروز بی‌قرارترینم برای تو که آمدی و ماندی برای من، برای ما، برای عالم و برای... تو را چون جان دوست میدارمت اما پلک‌های سنگینم نمی‌گذارند تو را ببینم... مولای من! شاید جسارتی گستاخانه باشد اما در سالروز آمدنت ذره‌ای از نور خود را به دل تاریکم هدیه کن... زائر بقیع و خانه‌ی خدایم، بیا و دست‌های خالی و پر از خواهشم را بگیر، عنایتی کن تا با نگاه تو زهرا و ائمه‌ی بقیع را بنگرم، با صدای تو لبیک گوی خانه‌ی خدا باشم، با پای تو طواف خانه‌ی عشق کنم و با نفس‌های تو زنده بمانم... بیا و مرا ذره‌ای چون منتظران دوست داشتنی خود کن... ای همه‌ سودای من! صفایی دارد با تو زیارت رفتن...

پ.ن: الهی! به حرمت دعای مهدی فاطمه روحی فداه، دست‌های خالی‌مان را تهی برمگردان...
پ.ن: عزیزترینم! تمام روزهای بی‌تو بودن را تحمل می‌کنم باشد که روزی به سر آید...
پ.ن: الهی! یا رب الحسین، اشف صدر الحسین بظهور الحجه...

زائر خانه‌ی خدایم از تمام دوستان عزیزم که از وبلاگم بازدید می‌کنند و هم چنین از لینک دوستانم عاجزانه حلالیت طلبیده امیدورام دعاگو باشند و از خدا برایم زیارتی بامعرفت بخواهند... وظیفه‌ی خود می‌دانم در طول سفر دعاگوی شما عزیزان باشم هرچند روسیاهم.