چقدر احساس غريبي ميكنم......چه غربت سنگيني !!!!من ميفهمم ....ميفهمم كه اينجا شهر من نيست......هرچه خودم را به آن راه ميزنم ....هرچه به خودم ميگويم چقدر زندگي زيباست....چقدر دنيا قشنگه......نه ...نميتوانم....نميشود.....يادم هست ...خودت گفتي من از رگ گردن به تو نزديك ترم.....بخاطر همين گاهي كه خيلي دلتنگ ميشوم خودم را بغل ميكنم......خدايا من ازينجا گله مندم.....اينجا منو اذيت ميكنه...اينجا غريبم
