نظرات ياداشت عزيز دل! اين همه خوبي رو چطور جبران كنم؟!...

خداي عزيزم، بگو چگونه محبت تو را جبران نمايم؟"
و خدا پاسخ داد:
"هيچ، فقط عشقم را بپذير و مرا باور کن و بدان بي آنکه مرا بخواني هميشه در کنار تو هستم"،
پرسيدم:
"چرا اصرار داري تو را باور کنم زندگي، انسان، کودک، مادر، دوست، دوستي، محبت، عشق، خدا، تولد، زيبا، زيبائي، دوستان، صفا و عشقت را بپذيرم؟"
گفت:
"اگر مرا باور کني، خودت را باور مي کني، و اگر عشقم را بپذيري، وجودت آکنده از عشق مي شود، آن وقت به آن لذت عظيمي که در جست و جوي آن هستي، مي رسي و ديگر نيازي نيست خود را براي ساختن کاخ روياهايت به زحمت بيندازي، چيزي نيست که تو نيازمند آن باشي، زيرا تو و من يکي مي شويم، بدان که من عشق مطلق، آرامش مطلق و نور مطلق هستم و بي نياز از هر چيز، اگر عشقم را بپذيري تو نيز نور، آرامش و بي نياز از هر چيز خواهي شد."

او هميشه آنجاست، در کنار شما، مشتاق براي ياري رساندن به شما....

من شما را باور دارم...

پاسخ

خدايا، تو بي نيازي و ما همه نيازمند تو، اگر مهربانيت نبود دنياي ما يك جا در هم پيچيده مي شد. تو ما را بيهوده نيافريده اي ما را براي رسيدن به كمال مطلوب كه برگرفته از ذات توست آفريده اي كه يكي از راه هاي رسيدن به اين نقطه عبادت است. عبادتي كه نياز من است و نشان مهرباني توست. عبادت اگر از روي عادت و تكرار نباشد مرا به تو خواهد رساند و به نقطه ي فهم تو. فهميدن تو منوط به شناخت خودم هست اگر خودم را و نقطه ي شروع خلقتم را و هدف از آفرينشم را و چگونه زيستن و عشق ورزدن به خودم را بدانم، اآنگاه است كه مي توانم تو را از جان و دل بپرستم و عبادت كنم. خدايا، هرگاه خودم را شناختم تو را هم درخواهم يافت.