متی ترانا و نراک!؟...

مپسند که جمعه‌ها را با اشتیاق ِ آمدنت شروع کنیم و غروب ِ سوت و کور، آن غم ِ غریب ِ واماندگی بر جانمان بنشیند! مپسند نامت بر زبانمان باشد بر دلمان نه! روز فراموشی، روحمان را آزار می‌دهد، یاریمان کن... ما دو پلک پنجره داریم رو به دریای ِ انتظار که این روزها با سیاه شدن کوجه‌هایمان خیس ِ خیس می‌شوند... انتظار، آخرین بیت شعر محرم است و تو ای اتفاق بی‌تردید! بیا و این شعر را با قافیه‌ی ظهور تمام کن...

پ.ن: آجرک االله یا بقیه الله فی مصیبت جدک الحسین "ع"...

 السلام علی المقطوع الوتین، السلام علی المحامی بلا معین، السلام علی الشیب الخضیب، السلام علی الخد التریب، السلام علی البدن السلیب، السلام علی الثغر المقروع بالقضیب، السلام علی الراس المرفوع، السلام علی الاجسام العاریه فی الفلوات، تنهشها الذناب العادیات، و تختلف الیها السباع الضاریات، السلام علیک یا مولای و...

...، سلام بر آن مدافع بی‌یاور، سلام بر آن محاسن بخون خضاب شده، سلام بر آن گونه‌ی خاک آلوده، سلام بر آن بدن برهنه، سلام بر آن دندان چوب خورده، سلام بر آن سر بالای نیزه رفته، سلام بر آن بدن‌های برهنه و عریانی که در بیابان‌های کربلا گرگ‌های تجاوزگر به آن دندان می‌آلودند، سلام بر تو ای مولای من حسین جان... 

پ.ن: السلام علی النسوه البارزات...
پ.ن: ما رایت الا جمیلا... زینب و دل شکسته اش...
پ.ن: اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین علیه‌السلام فی الدنیا و الاخره...