خمار غبار ضریح توام یا حسین...

امیری حسین و نعم الامیر...

دخیل ضریح تو دست‌های خالی من...

به کسی اجازه ی ورود نمیدادن اما من رفتم! کنار ضریح بودم! تکه تکه ی دلم رو به تک تک مشبک‌های ضریح دخیل بستم! به کدامین آبرو راهم دادی؟! شرمنده‌ی همه‌ی خوبی‌های آقای خوبم...

پ.ن: نفسم، زندگیم، مالم، هستیم، جانم فدای حسین...