تو اين روزهاي دلگير، با اين شعري كه گذاشتي چشام پر اشك شد، پدر هاي زحمتكش و سفره هاي بي نون و چهره ي خجالت زده بابا......... يه قصه قديمي يه قصه گوي خسته: وقتي بابا نداري نوشتنش رو تخته چه سخته: واي بابا ندارم بابام چشماش و بسته: بابا چشماتو وا کن ببين قلبم شکسته: چه سخته چه سخته نوشتن بابا رو تخته: خدا بابام نمرده...: يه گوشه اي مي ميرم اگر که برنگرده: بابا چشماتو واکن بابا من و نگام کن: ببين دلم شکسته بابا لباتو وا کن: بابا من و صدام کن بابا لباتو واکن: بابا من و نگاه کن بابا چشماتو وا کن: آب بابا چه سخته نوشتنش رو تخته وقتي بابا نداري گفتنشم چه سخته: آب بابا خدافظ..رفتي باباي خوبم مي خوام برم رو خورشيد عکس تو رو بکوبم: آب بابا خدافظ..رفتي باباي خوبم: آب بابا چه سخته وقتي بابا نداري..