نظرات ياداشت ماه شيرين خدا - تسنيم چشمه اي در بهشت

نامت چه بود؟ آدم.
فرزندِ؟ مرا نه مادري نه پدري، بنويس اولين يتيم خلقت.
محل تولد؟ بهشت پاک.
محل سکونت؟ زمين خاک.
قدت؟ روزي چنان بلند که همسايه‌ي خدا، اينک به قدر سايه‌ي بختم به روي خاک.
اعضاء خانواده؟ حواي خوب و پاک، قابيل خشمناک، هابيل زير خاک.
روز تولدت؟ روز جمعه، به گمانم روز عشق.
رنگت؟ اينک فقط سياه ز شرم چنان گناه.
چشمت؟ رنگي به رنگ بارش باران که ببارد ز آسمان.
وزنت؟ نه آنچنان سبک که پرم در هواي دوست، نه آنچنان وزين که نشينم به روي خاک.
جنست؟ نيمي مرا ز خاک، نيمي دگر خدا.
شغلت؟ در کار کشت اميدم.
شاکي تو؟ خدا.
نام وکيل؟ آن هم خدا.
جرمت؟ يک سيب از درخت وسوسه.
تنها همين؟ همين.
حکمت؟ تبعيد در زمين.
همدست در گناه؟ حوّاي آشنا.
ترسيده‌اي؟ کمي.
ز چه؟ که شوم اسير خاک.
آيا کسي به ملاقاتت آمده؟ بلي.
که؟ گاهي فقط خدا.
دلتنگ گشته‌اي؟ زياد.
براي که؟ تنها خدا.
آورده‌اي سند؟ بلي.
چه؟ دو قطره اشک.
داري تو ضامني؟ بلي.
چه کسي؟ تنها کسم خدا.
در آخرين دفاع؟ مي‌خوانمش چنان که اجابت کند دعا . . .

پاسخ

آدم! كاش به سان زمان تو و حوا، ميوه ي گناه تنها سيب بود، تنها سيب...