عشق واقعي عشقيه كه معشوقتو بدون هيچ قيد و شرطي بپذيري يعني اونو به خاطر خودش بخواهي نه خاطر دلت و خواسته هاي درونيت...و همه بود و نبودت بشه معشوق... فكر ميكنم اين نوع عشق، عشق ِ آسمونيه كه مختص خدا و دوستان ِ خداست، مثل رابطه شهدا با خدا و ائمه يا كلا انسان هايي كه تو همه حالات فقط رضايت خدا و حق و حقوق ِ مردم رو در نظر مي گيرند. خيلي سخته اينطور نگاه كردن و زندگي كردن...