سلام فادياي عزيز... ممنونم عزيز دلم اين ترم واقعا سرم شلوغه... امشب شب آرزوهاست اميدوارم به آرزوهاي خير زندگيت برسي... التماس دعا

سلام جناب مهندس، مگر با دعاي دوستان بشه اين ترمو به خير و سلامت پشت سر گذاشت. امشب ما رو از دعاي خيرتون فراموش نكنيد...

سلام به روي ماهت... ممنون، من هم آرزوي بهترين ها رو براي بهترين دوستانم دارم... از روزي كه باهات خدحافظي كردم يادمه بهت گفتم فكر نميكردم اينقدر دوستاي گروه رو دوس داشته باشم براي تو و دختر گلت در كنار خانواده سال خوبي رو آرزو مي كنم.

سلام اميد، اصلا حوصله نوشتن ندارم، خيلي درگير درسام هستم... اين روزا خيلي داغونم يكي از دوستام همسرشو از دست داده همه يه جورايي تو شوك هستيم... اميدوارم روحش قرين رحمت و لطف خدا باشه و براي دوستم صبر و بردباري و قوت...

سلام. جا مانده... براي من يه دنيا حرف داره واقعا اين حس رو دارم... ولي خب ديدم تو اين وبلاگ جاش نيست... گفتم همون غزل قبلي باشم.

عشق واقعي عشقيه كه معشوقتو بدون هيچ قيد و شرطي بپذيري يعني اونو به خاطر خودش بخواهي نه خاطر دلت و خواسته هاي درونيت...و همه بود و نبودت بشه معشوق... فكر ميكنم اين نوع عشق، عشق ِ آسمونيه كه مختص خدا و دوستان ِ خداست، مثل رابطه شهدا با خدا و ائمه يا كلا انسان هايي كه تو همه حالات فقط رضايت خدا و حق و حقوق ِ مردم رو در نظر مي گيرند. خيلي سخته اينطور نگاه كردن و زندگي كردن...

سلام. ممنون، خدا قبول كنه... همسفراي با صفايي داشتم...اما خودم پر از خاليم... هيچ خبري نيست مثل گذشته پر از......................غـبـار خانـه بـروبيـد ، عيـد مي آيد / ز کوچه هاست که بوي شهيد مي آيد / صداي دلکشي از دور محملم را برد / دوباره رايحه ي جبهه ها دلم را برد / کجا شهيد بمـيرد که پـرپـري بزنيـم / بيا به مجلس ترحيم خود سري بزنيـم / هنوز لشکر ده نزد ِ سـيـدالـشـهد اسـت / دوکوهه در تب پرواز حاج همت هاست / جبين آب از آن التهاب پر چين است / هنوز ساحل والفجر هشت، غمگين است / سخن بگـوي طلائيه ،بـاز دلـتنگم / بـراي سـجـده ي سـرخ نـماز دلـتـنگم / تبـسمي به من اي فکه، هردو تنهاييم / چگونه بعد شـهـيـدان هنوز سرپايـيم؟ / پر از دعاي کميلي پر از جنون کارون / کجاست منزل ليلي جزيره مجنون؟ / تو اي شهيد که نامت خلاصه ي پاکي ست / چقدرپيراهن خاکي تو افلاکي ست! / چـقـدرقمـقمـه ي خالي ات ادب دارد / هـنـوزنام ابـالفضل ،روي لب دارد

سلام و تبريك مجدد حوري عزيز.

مولاي من! بهار را بي روي دلنشين تو لطفي نيست / دريغ و درد از بهارانِ عمر كه بي تو اي بهار جاودان بر باد شد................ دلم جا مانده است... وقتي از سفر جنوب برميگردي حس عجيبي داري، فضاي شهر برات غريبه، بغض سنگيني راه گلوتو ميگيره كه فقط با درد دل كردن با شهدا دلت آروم ميگيره. ايكاش مي شد لحظه لحظه حال و هواي اونجا رو نوشت. ديروز عصر با يكي از بهترين همسفرام جمكران بودم، حيفم مياد از بودن باهاش چيزي ننويسم از جنس آسمون بود، تمام هستيش توي دنيا يه پسر 15 ساله اي بود كه زمان جنگ به شهادت ميرسه و هيچ پيكر پاكش برنميگرده. به جرأت مي تونم بگم تمام خوبي ها رو يك جا داشت و تو كلام و عملش رنگ خدا موج ميزد وقتي براي نماز شب بلند مي شد اونقدر آروم و بي صدا راه ميرفت نكنه كسي رو اذيت بكنه يا كسي متوجه نماز خوندنش بشه، آرامش درونيه عجيبي داشت همه دوسش داشتن. تمام حرفش اين بود جانم فداي حسين، پسرمو كه تنها امانتي خدا بود فرستادم بره تا راه باز بشه براي اومدن آقا! همه جا با هم بوديم. توي مناطق عملياتي پا برهنه راه ميرفت؛ شلمچه كه رسيديم كفشاشو در آورد، رو به من كرد و گفت: فخلع نعليك انك بالواد المقدس طوي، كفشاي جا مونده ي شهدا رو مي بيني چه حقيرانه دنيا رو جا گذاشتن و رفتن! تو هم كفشاتو درار، بيا همسفر اونا بشيم نكنه جا بمونيم. حرفاش، عملش، نگاهش بوي شهدا رو ميداد؛ اون دنيا رو خيلي قشنگ نگاه ميكرد حتي نفس كشيدنشم براي خدا بود. يادمه وقتي به طلاييه رسيديم رنگ از صورتش پريده بود، دستشو گرفتم تو دستم، آروم آروم گريه ميكرد... مي گفت: من يقين دارم شهدا خودشون ما رو دعوت كردن زير ِ پاي ما استخون عزيزامونه، بدون اينكه بفهميم پا رو اونا ميذاريم، حواسمون باشه نكنه يه وقت پا رو دلشون بذاريم، اونا پا به پاي ما ميان، با ما اشك ميريزن و مي خندن، هواي ما رو دارن! مواظب باش كجايي و به چي فكر ميكني... حال ِ خوشي داشت، آخرين روز بهم گفت بيا يه سلام به رنگ خداحافظي بكنيم، السلام عليكم ايها الشهداء؛ بيا با هم عهد ببنديم اگه تا حالا كوتاهي كرديم از اين به بعد كمكمون كنن تا درست عمل كنيم و شرمنده ي آقا نباشيم... لحظه هاي ناب و قشنگي بود جنوب... اونجا آسمونش، خاكش، زايرش با همه جاي ايران فرق داشت؛ اونجا خودت بودي و خلوت خودت، عشق و جنون و خاك و شهادت و شرمنگي ِ همراه ِ با اميد... دلتنگ ِ ذره ذره ي خاك شلمچه و اروند و طلاييه و... همسفر نازنينم هستم.................... اميد وقتي شعرتونو خوندم بغضم تركيد.................................. دست مرا بگير و امشب يكي يكي / جاي ستاره هاي تنت را نشان بده..................... ممنون من هم سال پر خير و بركتي براي شما همرا با خانوادتون آرزو مي كنم.

عريضـه هاي دلم را غبار خواهد برد / خـزان فاصلـه هـا را بهــار خواهد برد / ما را به خيمه خود،حضرت امام زمان(عج) / درست چون پسـر مهزيـار خواهد برد / نسيم، نفحه پيراهنـي ز يوسف را / براي مردم چشم انتظار خواهد برد................ سلام استاد... يه حسي تازگي ها خيلي آزارم ميده، ظاهرم همه خواستن و گريستن و رسيدن به توست اما درونم همه خاموش و بي عطش! چرا كه غير از اين بود تو مي آمدي مولاي من!